AHMED REFİK (ALTINAY), (1880/81-1937), İstanbul’da doğmuştur. Babası Sultan Abdülaziz’in vekilharcı Ürgüplü Ahmed Ağa’dır. İlköğrenimini Beşiktaş’taki Vişnezâde Mektebi’nde yapmış, daha sonra askerî rüşdiyeyi ve Kuleli İdâdîsi’ni bitirmiştir. 1898’de Mekteb-i Harbiyye’den birincilikle mezun olmuş, uzun yıllar askerî okullarda coğrafya ve Fransızca hocalığı yapmıştır. 1907’de yüzbaşı olmuş, 1908’de Harp Okulu tarih öğretmenliğine getirilmiş, 1909’da da Erkân-ı Harbiyye-i Umûmiyye Cerîde Şubesi’nde görevlendirilmiştir. Bu sırada Askerî Mecmua’nın yayımına nezaret etmiş ve askerî konularda makaleler yayınlamıştır. Aynı yıl kurulan Târîh-i Osmâni Encümeni’ne üye olmuş, Balkan savaşı sırasında Erkân-ı Harbiyye-i Umûmiyye tarafından sansür müfettişliğine getirilmiş, savaş bittikten sonra da emekli olmuştur. 1913’de bazı medreselerde tarih muallimliği yapmıştır. 1918’de İstanbul Dârülfünun Osmanlı (Türk) Tarihi Kürsüsü’ne müderris olarak tayin edilmiş, 1925’de de Türk Tarih Encümeni başkanlığına getirilmiştir. Tercümân-ı Hakîkat ve Millet gazetelerinin başyazarılığını da yapan Ahmed Refik, Cumhuriyet ve Akşam gazeteleri ile İrtikâ, Ma’lûmat, Hazîne-i Fünûn ve Mecmûa-i Ebüzziyâ, İkdam ve Peyam ile Yeni Mecmua ve Anadolu Mecmuası, Millî Mecmua ve Hayat mecmuasında da makaleler yayınlamıştır. Ahmed Refik’in, çoğu bestelenmiş olan şiirleri Gönül adlı kitabında toplanmıştır. Başta tarih olmak üzere, İstanbul’a dair birçok eseri bulunmaktadır.