ÂLİŞANZÂDE İSMAİL HAKKI ELDEM, (1871-1944) Son devrin tanınmış biyografi yazarı ve mütercimlerinden. Şubat 1871’de İstanbul’da doğdu. Tophâne-i Âmire Jurnal Kalemi mümeyyizi Câvid Bey ile Fatma Hanım’ın oğludur. Fevziye Rüşdiyesi’ni ve Mülkiye Mektebi’nin idâdî ve yüksek kısımlarını bitirdi (1889). 25 Temmuz 1891’de Hariciye Nezâreti Şehbenderlik İşleri Kalemi’nde üçüncü kâtip olarak memuriyet hayatına başladı. Aynı dairede ikinci mümeyyiz (1895), serhalife (1897), müdür muavini (1899) ve müdür (1908) oldu. 1909’da Marsilya, 1918’de Münih başkonsolosluğuna atandı. İkinci Damad Ferid hükümeti zamanında konsolosluktan azledildi (1919). Uzun süre açıktan maaş aldıktan sonra 1925’te kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. 13 Mart 1944’te vefat etti ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
Öğrencilik yıllarında Nahl-i Emel (Mart 1886) dergisinde başlayan yazı hayatı 1891-1894 arasında başmuharrirliğini de yaptığı Mekteb dergisinde şiirler, edebiyat incelemeleri ile devam etti. Onun çalışmalarıyla Mekteb dergisi, ara neslin ve Servet-i Fünûncular’ın toplandığı edebiyat ocaklarından biri olmuştur. 1891 yılından itibaren şiir, biyografi ve inceleme kitapları yayımlayan İsmail Hakkı, 1895’ten sonra ölümüne kadar kendini tamamen tercüme çalışmalarına vermiştir.
Eserleri: Müntehabât-ı Terâcim-i Meşâhir; Türk Muharrirleri; Muasır Şairlerimiz; Osmanlı Meşâhîr-i Üdebâsı; Sevdâ-yı Hazân yahud Teessür. İsmail Hakkı’nın çok sayıda tercüme kitapları arasında Lamartine, Baudelaire, Maurois, Bourget, Shakespeare, Flaubert, Tolstoy gibi yazarlardan roman ve şiir tercümeleri ile iki uzun hikâyeyi ihtiva eden İki Hakikat (İstanbul 1311) adlı adapte bir kitabı da vardır.