LÂMİ’Î ÇELEBİ, XVI. yüzyıl Türk edebiyatının tanınmış sanatçılarından olup Bursa’da doğdu. Eserlerinde hayatına dair verdiği bilgilerden 877/1472 yılında doğduğu sanılıyor. Asıl adı Mahmud olup II. Bayezid devri hazine defterdarlarından Osman Çelebi’nin oğlu, tanınmış süsleme sanatçısı Nakkaş Ali’nin torunudur. Lâmi’î, Bursa’da medrese öğrenimini tamamladıktan sonra herhangi bir göreve tayin edilmeden, tanınmış Nakşî Şeyhi Emir Buhârî’nin tesiriyle tasavvufa yöneldi ve şeyhliğe kadar yükseldi. Hayatı boyunca resmi görev kabul etmedi ve eserlerinden elde ettiği gelirle geçimini sağladı. Şair, hayatının tamamını geçirdiği Bursa’da öldü (938/1532). Edebî çevrelerde telif eserlerinden çok, yaptığı çevirilerle tanınan Lâmi’î, Arapça ve Farsçayı çok iyi biliyordu. Şöhretini Yavuz Sultan Selim devrinde yapmaya başlamış, özellikle Kanunî Sultan Süleyman devrinde padişahın ve devletin ileri gelenlerinin teşvikiyle sayıları 30’u bulan çevirilerini meydana getirmiştir. Çok çeşitli mevzuları ihtiva eden bu eserleri tercüme ederken bunları aynen aktarmamış hemen hepsine ilavelerde bulunmuştur. Çevrilen bu eserlerin belli bir bölümü Molla Câmî’nin eserlerinden meydana geldiği için devrinde Câmî-i Rûm ünvanıyla anılmıştır. Ayrıca Lâmi’î, devrinde moda olan eserler yerine, daha değişik örneklere yönelerek İran edebiyatından edebiyatımıza yeni bir hava getirmiş, yeni bir çığır açmıştır. Lâmi’î çok eser veren bir şair olup bazı eserleri müellif nüshası halinde kalmışlardır. Lâmi’î, manzum, mensur kırkın üzerinde eserin sahibidir. Şiirlerini topladığı Divân’ın sonunda Bursa Şehrengizi bulunmaktadır. Bu eseriyle şair şehrengiz türünün işlenişinde yenilik yapmış Bursa hakkında tanıtıcı bilgiler vermiştir. Lâmi’î manzum çeviriler yapmıştır. Bunlardan bazıları şunlardır. Vâmık u Azrâ, Salâmân u Absâl, Heft-Peyker, Gûy u Çevgân, Vîs ü Râmin, Ferhâd u Şîrîn (Ferhâd-nâme), İskender-nâme (Hıred-nâme), Şem ü Pervâne… Ancak Lâmi’î daha çok mensur eserleriyle tanınmıştır. Mensur eserlerinin en ünlüleri: Nefahatü’l-Üns, Şerefü’l-İnsân, İbret-nümâ, Münşeat, Letayif-nâme, Şevahidü’n-Nübüvve’dir.